Terapia Online

Jakie kwestie warto brać pod uwagę w przypadku pomocy psychologicznej online?

Proces terapeutyczny działa częściowo dzięki zapewnieniu bezpiecznego, prywatnego środowiska, w którym pacjent może swobodnie i z pełnym zaufaniem wyrażać swoje osobiste myśli i uczucia. Dlatego ważne jest, aby zarówno psychologowie, jak i pacjenci uczestniczący w terapii online poprzez wideokonferencje, uwzględnili poniższe wskazówki w celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa:

• Upewnij się, że miejsce, w którym odbywa się terapia, jest bezpieczne, abyś mogł/mogła wyrażać się swobodnie.

• Potwierdź, że Twoja rozmowa z psychoterapeutą jest prywatna i chroniona przed osobami trzecimi.

• Zaleca się korzystanie z słuchawek, ponieważ poprawiają one jakość dźwięku, uczucie komfortu i bezpieczeństwa.

• Używaj bezpiecznego i chronionego hasłem połączenia internetowego. Ważne jest, aby unikać korzystania z publicznego połączenia.

• Zablokuj dostęp do swojego telefonu komórkowego lub komputera przed osobami trzecimi, ustawiając odpowiednie hasło.

Psychologowie świadczący psychoterapię online za pośrednictwem wideokonferencji muszą być świadomi potencjalnych ryzyk związanych z kwestiami bezpieczeństwa i prywatności pacjentów. Muszą także stosować rozwiązania mające na celu minimalizację ryzyka ujawnienia lub wycieku danych osobowych w celu ochrony pacjentów. ClicktoTherapy, mając świadomość potencjalnych zagrożeń związanych z psychoterapią online, wdrożyło procedury wykrywania i zapobiegania incydentom naruszenia bezpieczeństwa. Ponadto zobowiązuje się do przestrzegania Rozporządzenia Ogólnego o Ochronie Danych (RODO), o czym szeroko mówi w swojej Polityce Prywatności.

Czy terapia online jest skuteczna?

Ostatnie dwie dekady charakteryzują się gwałtownym rozprzestrzenianiem się terapii online poprzez wideokonferencje. Jednocześnie wiele badań naukowych badało i potwierdziło jej skuteczność. Szczególnie okres pandemii znacząco zwiększył popularność terapii online, ponieważ wielu psychologów przyjęło ją jako alternatywny sposób świadczenia usług psychologicznych. Wydaje się więc, że terapia online za pośrednictwem wideokonferencji jest już trwale zakorzeniona w naszym życiu i tak pozostanie.

Podobnie jak w terapii tradycyjnej, skuteczność terapii online mierzy się za pomocą dwóch wskaźników, z których pierwszym jest jakość relacji terapeutycznej, a drugim postęp w objawach klinicznych.

• Silne sojusze terapeutyczne

Sojusz terapeutyczny stanowi kluczowy składnik terapii psychologicznej. Rozwinięcie dobrego sojuszu terapeutycznego obejmuje zaufanie do terapeuty, zdolność do emocjonalnej więzi, a także umiejętność emocjonalnej dystansacji. Dobry sojusz terapeutyczny jest najważniejszym czynnikiem przewidującym rozwój i wynik procesu terapeutycznego ^[1][2][3].

W niedawno przeprowadzonym badaniu ^[4], badacze porównali rozwój sojuszu terapeutycznego w terapii online poprzez wideokonferencje i tradycyjnej terapii osobistej. 115 pacjentów z rozpoznaną ogólnym zaburzeniem lękowym zostało losowo przydzielonych do jednej z dwóch metod terapii. Pacjenci odpowiadali na pytania dotyczące sojuszu terapeutycznego po zakończeniu każdej sesji. Według wyników, pacjenci korzystający z terapii online przez wideokonferencje stworzyli znacznie lepszy sojusz terapeutyczny w porównaniu z pacjentami korzystającymi z tradycyjnej terapii osobistej. Co więcej, zauważono, że w terapii online, choć z opóźnieniem w porównaniu do terapii tradycyjnej, sojusz terapeutyczny znacznie się poprawił po zakończeniu 5 sesji.

Wiele badań wykazało preferencję pacjentów do przeprowadzania sesji terapii online ^[5][6][7][8]. Istnieją również dowody sugerujące, że dla niektórych pacjentów budowanie relacji terapeutycznej w ramach terapii online jest łatwiejsze. W szczególności wielu pacjentów uważa, że terapia online jest mniej ingerująca i kontrolująca w porównaniu do tradycyjnej terapii osobistej ^[9][10][6]. Niektórzy nawet uważają, że mają lepszą kontrolę nad procesem terapeutycznym, nawet jeśli oznacza to przerwanie sesji ^[8].

• Redukcja objawów klinicznych

Wiele systematycznych badań ^{[11][12][13][14]} potwierdzają, że terapia online poprzez wideokonferencje jest równie skuteczna co terapia osobista w zmniejszaniu objawów klinicznych w przypadku wielu różnych zaburzeń psychicznych. W szczególności terapia online poprzez wideokonferencje jest skuteczna w zmniejszaniu objawów w przypadkach ciężkiej depresji, zaburzeń odżywiania, zaburzeń pourazowych, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i fobii społecznej.

Jak działa terapia online na platformie ClicktoTherapy?

ClicktoTherapy to nagradzana platforma terapii online. Klienci są obsługiwani w taki sam sposób, jakby odwiedzali ośrodek terapeutyczny. W pierwszym roku przeprowadzane są wywiady dotyczące nawyków i jakości samoopieki, jednocześnie dokonywana jest początkowa ocena obecności czynników psychologicznych. W drugim roku klientów rozważa się i uwzględnia w procesie przypisania do specjalistycznego psychologa.

Następnie psycholog rozpoczyna i kończy proces terapeutyczny wraz z klientem. Nasi współpracownicy są wybier-ani na podstawie naukowych kryteriów i warunków do przeprowadzenia skutecznego procesu terapeutycznego. Są to profesjonalni psychologowie z wykształceniem uniwersyteckim, posiadający podyplomowe szkolenia w zakresie różnych podejść terapeutycznych i wieloletnie doświadczenie kliniczne.

Kiedy terapia online nie jest odpowiednia?

• Jeśli masz myśli samobójcze. Zadzwoń natychmiast na numer 112 lub na numer samobójstwa w twoim kraju.
• Jeśli zostałeś zdiagnozowany z poważną chorobą psychiczną lub Twoj stan wymaga psychiatrycznej opieki.

Czy mogę przeprowadzać terapię za pośrednictwem wiadomości?

Czat jest dostępny w celu ułatwienia komunikacji z terapeutą i nie jest traktowany jako główne narzędzie terapeutyczne. Jako bardziej efektywne narzędzie terapeutyczne zalecana jest terapia wideo, a nie wiadomości. Dlatego wszystkie sesje odbywają się za pośrednictwem naszej platformy wideo.

Jak można zaplanować pierwszą bezpłatną sesję?

Nasze sesje odbywają się za pomocą naszej platformy wideo. Proces połączenia z sesją jest następujący:

1. Najpierw zarejestruj się tutaj
2. Odpowiadasz na kilka pytań, które pomogą nam dobrać odpowiedniego psychologa specjalizującego się w Twoim konkretnym problemie.
3. Teraz możesz skontaktować się z Twoim psychoterapeutą za pośrednictwem swojego prywatnego pokoju.
4. Na koniec umawiasz się na swoją pierwszą sesję bezpłatną.

Bibliografia

1. Ahn, H.-n., & Wampold, B. E. (2001). “Where oh where are the specific ingredients? A meta-analysis of component studies in counseling and psychotherapy”. https://doi.org/10.1037/0022-0167.48.3.251
2. Horvath, A. O., & Symonds, B. D. (1991). “Relation between working alliance and outcome in psychotherapy: A meta-analysis”. https://doi.org/10.1037/0022-0167.38.2.139
3. Martin, D. J., Garske, J. P., & Davis, M. K. (2000). “Relation of the therapeutic alliance with outcome and other variables: A meta-analytic review”. https://doi.org/10.1037/0022-006X.68.3.438
4. Watts, S., Marchand, A., Bouchard, S., Gosselin, P., Langlois, F., Belleville, G., & Dugas, M. J. (2020). “Telepsychotherapy for generalized anxiety disorder: Impact on the working alliance”. https://dx.doi.org/10.1037/int0000223
5. Lisa Richardson, Corinne Reid & Suzanne Dziurawiec (2015). ““Going the Extra Mile”: Satisfaction and Alliance Findings from an Evaluation of Videoconferencing Telepsychology in Rural Western Australia”. https://dx.doi.org/10.1111/ap.12126
6. Simpson S. (2001) “The Provision of a Telepsychology Service to Shetland: Client and Therapist Satisfaction and the Ability to Develop a Therapeutic Alliance”. https://doi.org/10.1177/1357633X010070S114
7. Alicia A Thorp, Genevieve N Healy, Elisabeth Winkler, Bronwyn K Clark, Paul A Gardiner, Neville Owen & David W Dunstan (2012) “Prolonged sedentary time and physical activity in workplace and non-work contexts: a cross-sectional study of office, customer service and call centre employees”. https://doi.org/10.1186/1479-5868-9-128
8. Richard L. Simpson (2005) “Evidence-Based Practices and Students With Autism Spectrum Disorders”. https://doi.org/10.1177%2F10883576050200030201
9. Bette Bakke, James Mitchell, Steve Wonderlich, Ron Erickson (2001) “Administering cognitive-behavioral therapy for bulimia nervosa via telemedicine in rural settings”. https://doi.org/10.1002/eat.1107
10. B Christopher Frueh , Jeannine Monnier , Eunsil Yim (2007) “A randomized trial of telepsychiatry for post-traumatic stress disorder”. https://doi.org/10.1258/135763307780677604
11. Backhaus, A., Agha, Z., Maglione, M. L., Repp, A., Ross, B., Zuest, D., Rice-Thorp, N. M., Lohr, J., & Thorp, S. R. (2012). “Videoconferencing psychotherapy: A systematic review”. https://doi.org/10.1037/a0027924
12. Micha Blake Berryhill, Nathan Culmer, Nelle Williams, Anne Halli-Tierney, Alex Betancourt, Hannah Roberts & Michael King (2019). “Videoconferencing Psychotherapy and Depression: A Systematic Review”. https://doi.org/10.1089/tmj.2018.0058
13. Carl Norwood, Nima G. Moghaddam, Sam Malins, Rachel Sabin-Farrell (2018). “Working alliance and outcome effectiveness in videoconferencing psychotherapy: A systematic review and noninferiority meta-analysis”. https://doi.org/10.1002/cpp.2315
14. Clare S Rees, Ellen Maclaine (2015). “A Systematic Review of Videoconference‐Delivered Psychological Treatment for Anxiety Disorders”. https://doi.org/10.1111/ap.12122

Dalsze źródła

1. Andersson, G., & Cuijpers, P. (2009) “Internet-based and other computerized psychological treatments for adult depression: A meta-analysis”. https://doi.org/10.1080/16506070903318960
2. Barak, Azy et al. (2008). “A comprehensive review and a meta-analysis of the effectiveness of Internet-based psychotherapeutic interventions”. https://doi.org/10.1080/15228830802094429
3. Bergström, J., Andersson, G., Ljótsson, B. et al. (2010) “Internet-versus group-administered cognitive behaviour therapy for panic disorder in a psychiatric setting: a randomised trial”. https://doi.org/10.1186/1471-244X-10-54
4. Nagel, D. (2011) “The future of online therapy Psychotherapy Networker Symposium, Washington, D.C.”. https://dx.doi.org/10.1037/e561872012-001
5. Neimark, G. (2009) “Patients and text messaging: A boundary issue”. https://dx.doi.org/10.1176/appi.ajp.2009.09071012